حرف آخر| مربیان اصولگرا

این طرز تفکر شفر دقیقاً مغایر با یکسری از مدیران و مربیان است که می‌گویند فلانی را بیاوریم تا سکو‌ها را داشته باشیم. شفر، اما با نتایجی که گرفت سکو‌ها را هم مال خود کرد. همین کار را کی‌روش در تیم ملی کرد. او اگر دنبال راضی کردن سکو‌ها و افکار عمومی بود الان مهدی رحمتی و سیدجلال و وریا و مسلمان و... در تیم ملی بودند، اما کارلوس هم مثل شفر به «تیم» فکر می‌کرد نه سکو‌ها و آنچه در رسانه‌ها و فضای مجازی مهم است. سال‌ها قبل و در جام جهانی ۹۸ امه ژاکه، سرمربی فرانسه قید کانتونا و ژینولا را زد و تمام فرانسه علیه او شدند، اما ژاکه، فرانسه را قهرمان جام جهانی کرد. او در واقع روی اصول خود ایستاد و مصلحت‌اندیشی نکرد. کاری که معمولاً کی‌روش و شفر هم می‌کنند و حتی اگر نتیجه نگیرند حداقل می‌توانند بگویند پای عقاید خود ایستادیم. برای شفر کاری نداشت که فرهاد مجیدی را بیاورد و در یک مقطع محبوب‌تر شود، اما او به استقلال فکر می‌کرد و البته اینکه تیم فنی‌اش یکدل باشند. شفر خودش را بیشتر از استقلال و استقلال را بیشتر از مجیدی دوست داشت همان‌طور که کی‌روش خودش را بیشتر از ایران و سیدجلال دوست داشت و روی اصولش ایستاد.